Kamaron: Noon at Ngayon

Kamaron kamaron,
Kamaron sa Pag-asa
Matapos ang mahigit isang dekada
Sa wakas! Nakain muli kita.

Kay tagal hinanap ang iyong lasa,
Ang ulo halos mabaliw na.
Manong, manong, hindi ka nawala sa isip ko
Ang iyong kariton, lalo ang itinitinda mo.

Laking gulat at tuwa nung biglang nakita,
"Si manong!... Ang... kamaron nya!"
Dali-dali ako'y bumili,
Nananabik habang tumutusok ng kamaron, nakangiti.

Kahit mainit pa galing sa pagkakaluto,
Ang kamaron aking agad isinubo
Di baleng mapaso!
Sa aking pagnguya,
Ako'y biglang bumalik sa aking pagkabata.

Ng naglaon, habang ang tulang ito'y aking ginagawa,
Ako'y biglang napaisip, napatanga, natulala.
Na simbolo lamang ng tunay na namimiss ko ang kamaron:

Simbolo ng mas simple, ngunit mas masayang buhay ko noon.